من و غم شب و ستاره

   شب آمد من غرق تماشای ستاره

   غم بر دل من خیمده باز دوباره

   گفتم به غمم از من درمانده چه خواهی ؟

   گفتا ز دلت پاکی این عشق و شراره

   هرگز نرود این غم محزون ز دل من

   دانم که دل عاشق شیدا شده پاره

   بر ساحل اندوه چه آشفته نشستم

   یارب تو بفرما چه باشد ره چاره ؟

   گویند سپارم دل و قلبم به تو دانا

   من نیز سپردم دل دینم به اشاره

   بردار الها غم و  اندوه ز این دل

   تو شکر و سپاس تو بگویم به هزاره

کاشکی

  کاش در قرعه عشق  تو  به نام تو  شوم

  سازم از نور کمندی و به نام تو شوم

  کا شکی بار دگر باز صدایم بزنی

  تا در این فاصله ها محو صدای تو شوم

  یک ا شارت ز تو کافی ا ست که زین وسوسه ها

  گردم آزاد ز هر بند و به دام تو شوم

  دیگر این قدر نشستن به خیال تو بس ا ست

  دوست می دارم از این بعد که را م تو شوم

  بارها گرچه خداحافظی از هم کردیم

  مطمئن باش که مجنون سلام تو شوم

کاش می دانستی

کاش می دانستی

چقدر چشم برا هت  هستم

تا بیایی و مرا

د ست در د ست نسیم

تو به مهمانی فردا ببری

ای که احسا سم را تا فرا سوی افق می خوانی

باز در تب مهتاب دگر می سوزم     بی تو در تنهایی کلبه ای می سازم

باز دل می بازم    شب  شب مهتاب ا ست   چشم مه در خواب ا ست

و من اینجانگرا ن که مبادا مهتاب  درد پنهان مرا با کس دیگر گوید

و من اینجا تنها اشک غم می ریزم   کاش می دانستی کاش دختر گمشده ی پائیزم.