من از بی کسی های بی انتها
میان حریقی ز هذیان تب
بد نبال د ستی پر از سادگی
تو را یافتم در نفسهای شب
برای عبور از دل بی کسی
شدی تکیه گاهم شدی مرهم
تو را خواستم شک نکردم به عشق
اگر چه پر از آیه های غمم
غریبی مکن با من شب زده
مرا با خودت تا به رویا ببر
کمک کن که بگذارم این بغض را
کنارت برای ابد پشت سر
زمانی که غمگین ترین می شوم
پر از بی پناهی شبیه غروب
برایم تویی فرصت زندگی
تویی بهترین فصل یلدای خوب
برای بریده نفسهای من
برای قدمهای لرزان من
تویی فاتح مرز دلواپسی
تویی حرف آغازو پایان من
آنقدر تنها می شوی که نام روزها را فراموش می کنی.
با دیگران زیاد خودمانی نشویم تا موجب کدورت نگردیم
یگانه راه دوست یابی این است که در اظهار دوستی پیش قدم شویم.
همه می خواهند بشریت را تغیر دهند دریغا که هیچ کس در این اندیشه نیست که خود را تغیر دهد.
عقل پرسید: که دشوارتر از مردن چیست؟
عشق فرمود:فراق از همه دشوارتر است.
نباید بستن اندر جز و کس دل
که دل برداشتن کاریست مشکل
دنیا آنقدر وسیع است که برای همه مخلوقات خدا جایی هست به جای اینکه جای کسی را بگیرید تلاش کنید تا جای واقعی خود را بیابید
شخصیت اشخاص را می توان از طریق تاثیری که آنها بر دوستان خود دارند بسنجید.
در این لحظات تنهایی هیچ کس را در کنار خود نمی بینم
همه مرا ترک کرده اند و هیچ کس اشکهای حسرت بارم را با مهربانی و نوازش پاک نمی کند اما شنیده ام که
می گویند کسی هست که در این لحظات باید به او پناه برد کسی که سراسر نور است . نور !